तरूचं घर आहे पाचव्या मजल्यावर.
गॅलरीत उभं राहिल्यावर
पक्षी अगदी जवळून उडत जाताना दिसतात.
त्यांना तिथे बघत राहणं
हा तरुसाठी आनंदाचा विरंगुळा आहे.
कितीतरी पक्षी त्याच्या ओळखीचे आहेत.
बाजुलाच पाण्याचा एक प्रवाह असल्याने
बगळे,पान-कोंबड्या,बदकं,
कावळे,खंड्या हे दिसत राहतात.
घराच्या जवळ कबुतरं,पोपट
यांचे थवे सारखे फिरत असतात.
वट-वाघळं उंचावरनं, हजारोंच्या संख्येनं,
शिस्तीत कुठंतरी जात असतात संध्याकाळी.
आकाशात त्यांचा एक रस्ताच तयार होतो त्यावेळेपुरता.
आणि घारींच्या वर्तुळांवर नजर फिरवता फिरवता
मानेचा आपोआपच व्यायाम होतो.
ओढ्यापलिकडच्या कुरणात चरणार्‍या
गुरांचं निरिक्षण सुरु असतंच.
आतापर्यंत तरू हे सगळं बघत होता.
कधिमधी कबुतराला हाक मारणं वगैरे चालायचं.
आता तो इतकं वेगवेगळं बोलायला लागलाय,
परवा म्हणाला,
"तरुला आकाशात उडायचंय!"
आपण यावर काय बोलणार?
No comments:
Post a Comment