बुध्दी कशी दिसते?
ती कोणत्या रंगाची असते?
ती केवढी असते?
ती कशाशी खातात?
असे प्रश्न कोणी विचारू लागलं तर..
काय उत्तर देणार?
तरुने हे प्रश्न नाही विचारले.
पण त्याने विचारलेल्या एका प्रश्‍नावरून
मला असे प्रश्न विचारावेसे वाटले.
न दिसणार्‍या गोष्टींविषयी
मुलं काय कल्पना करत असतील?
ती गोंधळून जात असतील.
त्यांना कळत नसेल..
न कळणं म्हणजे काय असतं?
अचानक समोर अंधार उभा राहतो का?
क्लिक करावं पण फोटोच न निघावा ,
बटन दाबावं पण ट्युब न पेटावी ..
जूनमध्ये असेल तरुला घेवून आम्ही
एका देवळात सहजच गेलेलो.
बाहेरची झाडं वगैरे बघून झाल्यावर
नेहमीप्रमाणे चपला बाहेर ठेवून
आम्ही आत गेलो.
आम्ही नमस्कार केला म्हणून
तरुनेही नमस्कार केला.
आजी म्हणाली,"देवाला सांग,मला चांगली बुध्दी दे."
एकदा आमच्याकडे बघून मग मुर्तीकडे बघत
तरु म्हणाला की,"मला चांगली बुध्दी दे!"
नंतर तो आजीला म्हणाला,"तु सांग"
मग आजीने डोळे मिटून,हात जोडून
"मला चांगली बुध्दी दे" असं म्हटलं.
तरू कितीतरी वेळ मुर्तीकडे बघत होता.
मग त्याने आजीकडे बघून विचारलंच
"तुला दिली?"
अवघड प्रश्न होता.
मालन म्हणजे आजी थोडा वेळ घेत,
स्वत:ला सावरत म्हणाली,"हो"
तरू खरंच गोंधळला.
मी म्हटलं,"अरे,तुला पण दिलीय.
बुध्दी दिसत नाही.
आपल्याला सगळ्यानाच दिलीय."
तो काही बोलला नाही.
पण तो विचार करायचा थांबला नाही.
मग घंटा वाजवून,तिथली रांगोळी बघून
आम्ही देवळाच्या बाहेर आलो.
चपला घालत असताना तरुने प्रश्न विचारला?
"आजोबा,बुध्दीने काय करतात?"
जी दिसली नाही,
तिच्याविषयी त्याला बरंच जाणून घ्यायचं होतं!
आणि पुढे मी मग
कितीही समजुतीचं त्याच्याशी बोललो असलो तरी
माझी बुध्दी त्याच्या मनात
बुध्दी या शब्दाचं चित्र साकारण्यात
किती यशस्वी झाली
मला नाही समजत.
