विमान!

या मे च्या सुट्टीत तरू कोकणात आला तो विमानाने.
महिनाभर आधीच तिकिट काढलेलं.आपण विमानाने जाणार हे कळल्यापासूनच तरूला आभाळ
ठेंगणं झालेलं!
रोज विमानाच्याच गप्पा.किती उंच जाणार?तिथं कसे बसणार?तिथनं काय काय दिसणार?
विमान केवढं असतं? वगैरे वगैरे..
विमानात बसण्याचा दिवस लवकरच सुरू झाला.रात्री रोजच्याप्रमाणे स्वप्नात विमानात बसून झालंच असणार.
पण खरोखर विमानात बसल्यावरचा अनुभव घेताना तरूने शूर वीराप्रमाणे धाडस दाखवलं.आई आणि बाबांनी त्याला आधीच खूप गोष्टी सांगितल्या होत्या.अगदी चाळीस मिनिटातच गोवा गाठला विमानानं.आणि मधल्या वेळात आईने किती काय काय दाखवलं खिडकीतनं!
डोंगर, नद्या,गावं..कृष्णा नदी तर केवढी लांबच लांब पसरलेली.
गोव्याच्यावर आल्यावर तर विमानाने दोन तीन मोठी मोठी वर्तुळं काढली.त्यामुळं समुद्र छानच दिसला.
विमानात काय काय खायला मिळालं.आणि खिडकीतनं विमानचे पंख सुध्दा दिसत होते.
तरुला हा विमानप्रवास फारच आवडला.
गोव्याला पोहचल्यावर आजी आजोबांना भेटून हे सगळं सांगेपर्यंत झोपेची वेळ झालेली.
पण झोपेतून उठल्यावर समोर दिसले ते. तरुचं प्रवासवर्णन सुरूच झालं मग.नंतर किती तरी दिवस "किती मज्जा आली ना विमानात!"असं बाबासोबत बोलताना तो म्हणायचा.बाबाने तर जगातल्या सगळ्या प्रकारच्या विमानांचं एक पुस्तकच आणलं होतं त्याच्यासाठी.
त्यातल्या प्रत्येक विमानावर तरू बोलू शकतो आता.जेट,बोईंग,लढाऊ..
कमला नेहरू पार्क मधलं विमान तो नेहमीच बघत असे.पण आता तो विमानात बसून फिरून आलाय.