एक होती चिमणी, ..

तरुला गोष्ट सांगण्याची केवढी हौस आहे मालनला!
चिमणी आणि कवळ्यांचे आवाज ऐकत ऐकत,
अंगणात सुरू व्हायचा गोष्टीचा तास.
लहान मुलांचं कळत नाही का पण
भारी जमतं तिच्याशी.

तरुला दोन महिने होण्याआधीचे
या दोघांचे गोष्टीत रंगून गेले असतानाचे फोटो बघून
मला नेहमीच खूप आश्चर्य वाटतं.
एवढ्याशा तरुला गोष्ट कळलीच आहे की काय,
अशी शंका यावी असे सुंदर भाव आहेत त्याच्या चेहेर्‍यावर!

पुन्हा पुन्हा तीच गोष्ट तेवढीच कशी रंगते?
त्याच त्या सुंदर जागा..
‘दारावरची टकटक’,
‘चिऊताईचं हात दाखवून,"थांब" म्हणून सांगणं’

शब्द नक्कीच नव्हते कळत
पण त्या ठराविक अंतराने होणारे
हातवारे आवडत असतील.
‘टक टक,थांब ह्या आवाजाची
गंमत वाटत असेल.

आता तर तोच ही गोष्ट तिला ऐकवतोय.
म्हणजे त्यात शब्द भरतोय.
key words!
चिऊताई,कावळेदादा,
शेणाचं,मेणाचं,पाऊस..असे.

तो आता तिला ‘मालन आजी’ म्हणू लागलाय.
फारच मजा वाटते हे फोटो बघताना.

या गोष्टीतलं
चिऊ आणि काऊच्या घरातला फरक,
त्यांचं एकमेकांशी विचित्रं वागणं,
मनात कसेतरीच भाव
निर्माण करीत असतं.
गोष्टी अशाच का असतात?