पिंपळाचं झाड

तरुने केलेले अनेक छोटे विनोद
नंतर आठवत नाहीत.
त्या त्या वेळी सगळ्या गोष्टी
आपोआप कुठंतरी
रेकॉर्ड व्हायला हव्या होत्या ना?

मुंबईला जाण्यासाठी,नांदगाव्च्या रेल्वे स्टेशनवर
मला निरोप द्यायला,
मला वाटतं सहा मे च्या संध्याकाळी
तरू,रुपाली आलेले.राहुलही होता.

त्यादिवशी खरी आगगाडी बघणं
हा एक अतिशय आवडीचा कार्यक्रम झाला.

तिथं एक आवळ्याचं झाड होतं.ते दाखवत मी तरुला म्हटलं,
"तरू, ते बघ आवळ्याचं झाड."
"आलेत का आवळे?"
तरुने पटकन विचारलं.
हे त्याच्याकडून अपेक्षितच नव्हतं.
मी रुपालीकडे आश्चर्याने बघितलं.
तरूपासून बर्‍यापैकी लांब येत
ती मला हळूच सांगत होती,
"पप्पा, हे काहीच नाही.
मी त्याला परवा पिंपळाचं झाड दाखवलं,
तर विचारत होता आलेत काय पिंपळ?"
आम्हाला त्याचा तो निरागस प्रश्‍न
फार हसवून गेला!
बाराही महिने आंबे खायला देणारं झाड
त्याच्या खोलीत असल्यामुळे
सगळ्या झाडांना
त्यांच्या नावांची फळं लटकतच असावी
असं त्याला जर वाटलं
तर ते बरोबरच आहे!

चेहर्‍यावर येणार्‍या तारुण्यपिटिकांना
आपण इंग्रजीत ‘पिंपल्स’ म्हणतो.
अशा तरुण रुग्णांना तर मी आता
‘पिंपळाची झाडं’म्हणू लागलोय.
या विनोदाचे हक्क तरुकडे आहेत
हे मात्र तितकंच खरं आहे.